Jaki kształt ma ciepło? Czy jest płomieniem świecy, śladem pocałunku na skórze, a może strużką moczu na śniegu? Jak narysować odwagę (zmrużone oczy wpatrzone w niebo)?

W ostatniej odsłonie wystawy „Mój zapach jest zapachem kobiety” zobaczymy unoszący się nad głowami widzów kolorowy witraż. Wpadające przez niego światło może być plastrem lub kompresem przynoszącym ukojenie. Może opalać nasze twarze, karmiąc nas witaminą D. Może być zajączkiem, dziecięcą zabawą, zbiorowym złudzeniem. Może być zapachem.

Dominika Olszowy jest artystką wizualną i reżyserką performansów. Tworzy na pograniczu różnych mediów, wykorzystując m.in. wideo, performans, instalację oraz specyficzną mieszankę prawdy z konfabulacją. Swoje prace traktuje jak amulety zaklinające i oswajające pogrążoną w kryzysie rzeczywistość. Silnie bazujące na osobistych doświadczeniach realizacje na temat ludzkiej kondycji i czasu są przepełnione subtelnym humorem. Olszowy zatrzymuje w swoich rzeźbach to, co ulotne. Bohaterowie z niematerialnego świata otrzymują ciało.

Od 2008 roku tworzy efemeryczną Galerię Sandra. Była współzałożycielką radykalnej grupy hip-hopowej Cipedrapskuad oraz gangu motorowerowego Horsefuckers M.C. Często pracuje w teatrze, tworząc scenografię do spektakli. W 2019 roku otrzymała nagrodę „Spojrzenia – Deutsche Bank” dla najciekawszej młodej polskiej artystki. Mieszka i pracuje w Warszawie.