Publika

Maria Stokłosa, Aleks Borys | Poszerzanie pola

Jak zauważyć choreografię – elementy, języki, układy potrzebne by cielesność stała się podstawą budowania wspólnoty? Spektakl z udziałem widzów odbierany przez doświadczanie i działanie. Wejście na spektakl bez obuwia. Ubierzcie się wygodnie.

Premiera: 08.11.2022 Ubierz się wygodnie! Czas trwania: 3 godziny
Bladoróżowa grafika, na której narysowane są czarne wijące się linie zakończone strzałkami. Między liniami znajdują się małe białe gwiazdki.

Jak zauważyć choreografię – elementy, języki, układy potrzebne by cielesność stała się podstawą budowania wspólnoty? Spektakl z udziałem widzów odbierany przez doświadczanie i działanie. Wejście na spektakl bez obuwia. Ubierzcie się wygodnie.

Premiera: 08.11.2022 Ubierz się wygodnie! Czas trwania: 3 godziny

Publika to spektakl taneczny, podczas którego widzowie wchodzą na scenę i wraz z performerkami podejmują działanie. Biorą udział w przedstawieniu, wspólnym tańcu, ale przede wszystkim spotkaniu i doświadczeniu bycia razem w określonej przestrzeni i czasie. Gromadząc się, wnoszą też swoje indywidualne wybory i potrzeby. Jak one wpływają na całą konstelację Publiki?

Punktem wyjścia jest podwójne znaczenie słowa publika: respublika oznacza to, co wspólne i oparte na relacji; a publiczność oznacza widzów sprowadzonych do zmysłu wzroku. W proponowanym działaniu interesuje nas to, jaką publikę może uruchomić choreografia. O ile taniec rozumiemy jako ruch życia, właściwość bycia w ciele, o tyle choreografia jest tutaj formą ustanawiania konstelacji bycia razem, układów i ugrupowań. W tym sensie jest więc narzędziem budowania relacji i wspólnot. Chcemy sprawdzić, w jaki sposób publiczność może zostać ustanowiona inaczej niż jako widzowie. Czy jako wspólnota może zafunkcjonować w uruchamiającej także inne zmysły i funkcje języka, a w konsekwencji nowy potencjał polityczny i publiczny, choreografii, a może raczej rozpoznać swój źródłowo zawsze już choreograficzny charakter?

Publika jest cielesnym doświadczeniem i przyjemnością płynącą ze wspólnego ruchu.

Informacje

Choreografia, performance: Aleks Borys 
Choreografia, performance: Maria Stokłosa 
Scenografia, projekt kostiumów: Alicja Bielawska
Konsultacje dramaturgiczne: Dorota Sosnowska
Konsultacje dramaturgiczne, performance: Katarzyna Sztarbała 
Asystentka scenografki, performance: Katarzyna Kalinowska

Produkcja: Zuzanna Kubiak
Inspicjent: Łukasz Jóźków
Światła: Patryk Adamski
Realizacja dźwięku: Adrian Hutyriak
Realizacja kostiumów: Sylwia Szefer, Anna Fedorowicz
Rekwizytor, wykonanie elementów scenografii: Grzegorz Karkowski
Garderobiana: Daria Perzyna
Projekt graficzny: Maja Demska
Rezydencje: Contemporary Art Space Kutomo/ Ehkä-production

Produkcja: Nowy Teatr
Koprodukcja: Teatr Łaźnia Nowa, Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach

Spektakl powstał w ramach trzeciej edycji Poszerzania pola, choreograficznego programu realizowanego przez Nowy Teatr, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie oraz Teatr im. Stefana Żeromskiego w Kielcach.
Kuratorką programu jest Joanna Leśnierowska.

 

W spektaklu zostały wykorzystane następujące utwory muzyczne:
„Good Time Girl” słowa i muzyka: Charlie Barker, Sophie Hawley-Weld, Tucker Halpern,
„A View from the Window for tape" (1971) Elżbieta Sikora,
„Bach's Air” muzyka: Delia Derbyshire,
„Mu” ONDINATA. Songs for Ondine słowa i muzyka: Joanna Halszka Sokołowska,
„Nie pytaj o Polskę” słowa i muzyka: Grzegorz Ciechowski.

 

Media

Zobacz także

Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera zawierającego informacje handlowe dotyczące Nowego Teatru. Więcej.
Akceptuję treść regulaminu newsletterów Więcej.