FUCK ME / LOVE ME – z takim żądaniem Marina Otero, pochodząca z Argentyny wschodząca gwiazda choreografii, debiutuje w Polsce.

Tak, najpierw pieprz, potem kochaj. Najpierw mnie pieprz, a potem porozmawiajmy o miłości. Seks to ciało. Miłość to nie tyle ciało, co czas. A może miłość to ciało zatrzymujące czas?

Love Me to kontynuacja Fuck Me. Spektakl prezentowany był m.in. na Festival de Otoño w Madrycie, Festival Santarcangelo w Santarcangelo di Romagna, Printemps des Comédiens w Montpellier, FIT. Lugano, Festival Camping CND w Paryżu. 

Marina Otero staje sama na scenie, by skonfrontować się z przemocą, którą nosi w sobie. Premiera pierwszej wersji performansu odbyła się w Buenos Aires i naznaczyła moment opuszczenia przez artystkę kraju, w którym mieszkała do 37 roku życia oraz rozpoczęła okres rozłąki, która odcisnęła się na jej nowym życiu w Hiszpanii. Love me jest wypowiedzią migrantki, która nie może powstrzymać przymusu przemieszczania się. Kraj, który opuściła nie istnieje. Czyniąc swoje ciało obiektem badań, wychodząc od indywidualnego doświadczenia do perspektywy uniwersalnej, Marina Otero porusza tematy dotyczące każdego z nas: ból, przemijanie, miłość, śmierć i przemoc. Przyznaje, że „teatr był ważniejszy niż życie”.

MARINA OTERO (Argentyna/Hiszpania)
Reżyserka, performerka, pisarka, pedagożka. Jej prace są silnie autobiograficzne, "ja" służy jako podstawowy materiał i sposób na zawierzenie innym, oddania się w celu oczyszczenia ciała. Poetykę jej spektakli tworzą takie pojęcia jak prowokacja, pamięć, śmierć, ból, pieniądze, przemoc, czas. Tworzy projekt Pamiętaj, aby żyć, polegający na budowaniu niekończącej się pracy nad własnym życiem, które zakończy się w dniu jej śmierci.

Jej spektakle były prezentowane na festiwalach, m.in. Santiago a mil (Chile), Międzynarodowy Festiwal Sztuki w Singapurze (Singapur), Mess Festival (Sarajewo), FAE Lima (Peru), FIBA (Buenos Aires). Jako performerka brała udział w kreacjach m.in. między innymi Pablo Rotemberga i Emilio García Wehbi. Jako pedagożka koordynuje warsztaty twórcze El cuerpo como obra y destino (Ciało jako praca i cel sam w sobie).