Trzy siostry – Masza, Olga i Irina marzą o opuszczeniu rosyjskiej prowincji w poszukiwaniu bardziej ekscytującego życia – „do Moskwy!”. Trwa rewolucja społeczna, ale siostry tkwią w bezruchu, przerażone własną śmiertelnością i wizją, że w ich życiu nic się nie zmieni. Przyszłość oznacza wielką obietnicę, a jednak żadna z sióstr nie wie, co może przynieść. „Trzy siostry”, klasyczny dramat Cechowa, wystawiany od 1901 roku, często interpretowany był jako symbol dekadencji przedrewolucyjnego społeczeństwa burżuazyjnego. Siostry wielokrotnie dawały na scenie świadectwo swojej tęsknoty za ucieczką od teraźniejszości. „Czy to dziś? – To historia, która zdarzyła się wczoraj, a jednak wiem, że to jutro”.

Susanne Kennedy podejmuje próbę uwolnienia sióstr i proponuje zmianę perspektywy: A jeśli czas jest cykliczny i każdą chwilę naszego życia przeżywamy wciąż na nowo? U Nietzschego idea wiecznego powrotu oznaczała stałą gotowość lub absolutną afirmację. Być może nie mamy kontroli nad własnym losem. Może w grę wchodzą zupełnie inne wpływy. Nietzsche pyta, czy dokonywalibyśmy innych wyborów, gdyby nasze życie powtarzało się w nieskończoność – czy mniej rządziłoby nami pragnienie kontroli nad przyszłością, a bardziej pragnienie wolności.

Dofinansowanie pokazu: Instytut Goethego