Jacek Poniedziałek przetłumaczył cykl sztuk Tennessee’ego Williamsa i wyreżyserował jedną z nich w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu. W ujęciu Poniedziałka „Szklana menażeria" nie dotyczy Wielkiego Kryzysu lat dwudziestych XX wieku czy rzeczywistości 1944 roku, kiedy powstał dramat, ale staje się uniwersalnym komentarzem dotyczącym życia współczesnych rodzin. Jest ono pełne wewnętrznych konfliktów, toksycznych relacji czy prywatnych uwikłań. W związku z czym twórca skupia się na bardzo napiętej relacji matki z synem, a na centralną postać przedstawienia wyrasta Tom, duszący się w małym mieszkaniu, gdzie przyszło mu żyć z siostrą i matką. Przytłoczony wizją konieczności zajęcia się starzejącą matką, oczekujący więcej niż beznadziejna egzystencja w szarej codzienności, bohater powoli dojrzewa do buntu i zastanawia się nad ucieczką z domowego piekła.

„Do wnętrza prowadzą schody przeciwpożarowe, których nazwa akurat ma w sobie coś z poezji życia, gdyż we wszystkich tych wielkich domach powoli i nieustępliwie płonie ogień ludzkiej rozpaczy” – tak Tennessee Williams opisuje miejsce akcji „Szklanej menażerii”, pierwszej sztuki, która przyniosła mu światowy rozgłos.

Ów ogień ludzkiej rozpaczy płonie dziś z taką samą mocą, jak w latach wielkiego kryzysu lat dwudziestych czy w roku 1944, w którym tekst powstał, gdy – jak autor pisze w ostatnich słowach dramatu – „świat oświetlały pioruny”. Dzisiejszy świat także oświetlają pioruny. Ludzie mordują się w imię religii, pożądając cudzej ziemi i źródeł energii, pragnąc dominacji, broniąc stref wpływów. Czy burze te mają jakiś wpływ na los zamkniętych w domowym piekle rodzin: matek, synów, córek, sióstr, braci, ojców? Nie jestem pewien, ale raczej nie. Może nawet w czasach wielkiej zawieruchy jeszcze bardziej czujemy się związani z naszymi gniazdami, skazani na tkwienie w tych często dysfunkcyjnych, pozbawionych autentycznych więzi i szczerości domach. W rodzinach, gdzie nie ma miłości i ciepła, rodzinach, które łączy tylko wspólna krew, bieda i los. W domach, z których nie ma ucieczki, chyba że odważymy się na skok na bungee w nowy początek – nową, niezależną, ale wielce niepewną drogę. „Szklaną menażerię” można różnie czytać. My czytamy ją osobiście; opowiadając ją, opowiadamy o sobie, o swoich domowych pożarach, o swoich rodzinnych piekłach, nadziejach, namiętnościach i śmiesznościach.

Jacek Poniedziałek

Autor: Tennessee Williams
Przekład: Jacek Poniedziałek
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Jacek Poniedziałek
Scenografia: Michał Korchowiec
Światła: Katarzyna Łuszczyk
Choreografia: Łukasz Przytarski
Aranżacja piosenki: Andrzej Strzemżalski
Asystent reżysera: Sylwester Piechura
Mix: DJ Polak
Projekcje: Łukasz Kustrzyński
Inspicjent: Justyna Bartman
Zdjęcia: Krzysztof Bieliński

Obsada:
Grażyna Misiorowska
Grażyna Rogowska
Leszek Malec
Sylwester Piechura

W spektaklu są używane światła stroboskopowe

Czas trwania spektaklu: 120 minut, bez przerwy

Ceny biletów:
50 normalny
35 ulgowy
25 wejściówka