Samira Elagoz poświęcił lata na filmowanie, dokumentowanie i badanie historii cispłciowych mężczyzn. Podczas, kiedy jego poprzednie prace eksplorowały cis-mężczyzn i męskość w różnorodnych formach z zewnętrznej perspektywy artystki, która identyfikowała się jako kobieta, jego ostatni spektakl Seek Bromance (2021), zmienia perspektywę, po tym, jak Elagoz przeszedł tranzycję.

Seek Bromance to trans romans końca świata, gdzieś pomiędzy insta-rzeczywistością i sci-fi dystopią. Pokazuje relację dwóch transmężczyzn, którzy spotykają się na początku pandemii. Obaj mają doświadczenia performerskie w kreowaniu kobiecych postaci, lecz zdecydowanie różny stosunek do tego czym może być męskość.

Samira Elagoz wspólnie z brazylijskim artystą, Cade Mogą dokumentują relację od momentu, kiedy spotkali się pierwszy raz, aż do ostatecznego rozstania. Jednocześnie dokumentują pożegnanie Elagoz z jego kobiecą tożsamością. Boleśnie piękny, opuszczony świat, w którym wirus jakby wymazał wszystko, a oni mogli być zarażeni tylko przez siebie nawzajem. Mając jedynie samochód, trochę gotówki i zapas testosteronu, ujawniają integralną dynamikę męskości i kobiecości.

SAMIRA ELAGOZ (Finlandia/Holandia/Niemcy)

Od 2013 do 2019 roku, będąc jeszcze artystką, Elagoz poświęcił swoją praktykę artystyczną badaniu i filmowaniu cis-mężczyzn oraz budowaniu obszernej kolekcji pierwszych spotkań z nieznajomymi mężczyznami organizowanych za pośrednictwem różnych platform internetowych. W Nowym Teatrze można było obejrzeć spektakl Cock, Cock, Who's There?, który dotyczył przemocy seksualnej, której doświadczył w przeszłości. Poszukując intymności Sam zdał sobie sprawę, że ten spektakl zaczął się jako oda do bycia kobietą, ale okazał się pożegnaniem. Identyfikuje się jako osoba transmęska z kobiecą przeszłością. Powracającym tematem dla Elagoza są męskość i mężczyźni. Podczas gdy jego poprzednie prace badały cis-mężczyzn i męskość w jej różnych formach z pozycji zewnętrznej, jego najnowsza praca Seek Bromance (2021) zmienia punkt widzenia. Był towarzyszem, kochankiem, powiernikiem i pomocnikiem.

Ze swoimi pracami występował w różnych międzynarodowych kontekstach filmowych, sztuk wizualnych i performance, takich jak Biennale w Wenecji, IDFA, Impulstanz, CPH:DOX, Kaaitheater, The White Chapel Gallery, muzeum The EYE, Edinburgh Fringe i La Casa Encendida, a za swoje prace zdobył wiele nagród. Ostatnią jest srebrny Lew na Biennale Teatro w Wenecji w 2022 roku. WIĘCEJ