Proszek to wydarzenie literacko – muzyczno – performatywne. W składzie Proszku występują artyści działający na pograniczu sztuk performatywnych, malarskich, filmowych, teatralnych, muzycznych oraz przede wszystkim literackich tworząc niepowtarzalną estradową mieszankę, która często przyjmuje formę koncertu z zaskakującymi wtrętami z różnych dziedzin sztuk. Ulubionym pojęciem performowanym na różne sposoby to pojęcie czułej ironii. O tym pojęciu Proszek chce mówić i w tym pojęciu Proszek czuje się najlepiej. 

Muzyka Proszku to połączenie zabytkowej psychodelii, eklektycznego krautrocka i muzycznej poetyki końca lat 1960. Gitarowe współbrzmienia oraz sucha, powtarzalna rytmika przeplatają się tworząc transową poduszkę pod brutalnie celne słowa Oskara Dawickiego.

Proszek jest środkiem wyrazu* o nieoczywistej prowieniencji, metafizycznie indyferentnym.
Proszek niczemu, a tym bardziej nikomu, nie służy.
Proszek można stosować dowolnie, jednak dla lepszego działania Proszku zalecana jest wrażliwość, inteligencja i znajomość języka polskiego w stopniu podstawowym.
Proszek jest czysty, całkowicie pozbawiony nadziei, nie posiada też ani grama pokory.
Uzależnia!

Zdjęcia portretowe: Oskar Dawicki