Przebierańcy w nicości. Rzecz o malarstwie Witolda Wojtkiewicza Piotr Paziński, Wydawnictwo Nisza

„Z zamiłowania Pazińskiego do malarstwa Wojtkiewicza zrodziła się namiętna i pasjonująca książką, która – jak każda udana na temat wielkiego dzieła – jest opowieścią o tym, co fundamentalne (Marek Bieńczyk, „Książki. Magazyn do czytania”). Witold Wojtkiewicz (1879–1909), może najwybitniejszy malarz polskiego modernizmu, tajemnicę swojej sztuki zabrał do grobu. Przez całe krótkie życie, naznaczone ciężką chorobą serca i świadomością, że artystycznej wizji nie zdąży rozwinąć, towarzyszyło mu przeczucie kruchości i absurdalności istnienia. Wyraził je w cyklach fantasmagorycznych scen rodzajowych, w których za temat przewodni obrał dzieciństwo, teatr, szaleństwo i śmierć. Piotr Paziński uważa, że Wojtkiewicz „prosi się o nowe interpretacje” i proponuje własne odczytania jego sztuki. W dwóch częściach książki – Arkadia i Arlekinada – podejmuje twórczą dyskusję z wybitnymi znawcami Wojtkiewicza: Jerzym Ficowskim i Wiesławem Juszczakiem. Tytuł książki, Przebierańcy w nicości, jest parafrazą poetyckiego komentarza Wisławy Szymborskiej.

Piotr Paziński, ur. 1973, pisarz, tłumacz i redaktor, pedel w Uniwersytecie Muri im. Franza Kafki. Opublikował książki: Labirynt i drzewo (2005), Dublin z Ulissesem (2008), Pensjonat (2009), Ptasie ulice (2013), Rzeczywistość poprzecierana (2015), Atrapy stworzenia (2020), ułożył antologię Opowieści niesamowite z języka polskiego (2021), przekładał prozę Szmuela Josefa Agnona. Bywa wykładowcą i fotografem.

Jan Gondowicz, ur. w 1950, literaturoznawca bardzo niezależny, tłumacz i wydawca. Autor bestiariusza Zoologia fantastyczna uzupełniona, książek eseistycznych Pan tu nie stał, Paradoks o autorze, Duch opowieści, Czekając na Golema, monografii Trans-Autentyk. Nie-czyste formy Brunona Schulza, a także licznych opracowań i przekładów.  Za przekład Ćwiczeń stylistycznych Raymonda Queneau otrzymał Nagrodę „Literatury na Świecie” w dziedzinie poezji. Jest laureatem Nagrody im. Adama Mickiewicza 2021. Był nominowany do Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (2015) oraz do Nagrody Literackiej Gdynia (2015) w kategorii esej.