Nancy. Wywiad

Claude Bardouil

Projekt taneczny realizowany przez francuskiego choreografa Claude'a Bardouila we współpracy z Magdaleną Popławską.

Premiera: 20.04.2012 Czas trwania spektaklu: 1 godzina
Kobieta i mężczyzna stoją spleceni i przytuleni do siebie. Oboje unoszą nogi

Projekt taneczny realizowany przez francuskiego choreografa Claude'a Bardouila we współpracy z Magdaleną Popławską.

Premiera: 20.04.2012 Czas trwania spektaklu: 1 godzina

Przekraczając granice pomiędzy teatrem i tańcem, artyści konfrontują się z legendą punk rocka Sidem Viciousem, zmarłym z przedawkowania narkotyków muzykiem podejrzanym o zamordowanie swojej narzeczonej Nancy Spungen.

To kolejny krok Nowego Teatru w badaniu możliwości formułowania wypowiedzi z pogranicza rozdzielanych na ogół dyscyplin sztuki: teatru i tańca, próba stworzenia nowego aktora, zdolnego do nietradycyjnych i interdyscyplinarnych form ekspresji.

Artyści poznali się podczas przygotowań do spektaklu Koniec w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, który rozpoczyna się od sceny hipnotycznego tańca Magdaleny Popławskiej.

Spektakl Claude’a Bardouila mógłby mieć tytuł Być jak Nancy Spungen. To ona, antybohaterka, dziewczyna, która szukała sposobu przekroczenia samej siebie, staje się głównym tematem namysłu. Zdeterminowana zdaniem wypowiedzianym przez Patti Smith: Co możesz zrobić lepszego w życiu, kiedy pochodzisz z Midwestu, niż iść do łóżka z gwiazdą rocka?

Nancy uwikłana w romans z Sidem Viciousem perfekcyjnie wpisuje się w łańcuch działania obowiązujący w tym modelu: prostytucja – narkotyki/przemoc – dostęp do gwiazd. Staje się największą groupie i największą specjalistką w dziedzinie punk rocka, przeżywając swoją życiową przygodę. Ale pozostaje antybohaterką i pewnie nikt by o niej nie pamiętał, gdyby nie jej śmierć. Także modelowa, wpisująca się w obowiązujący wzorzec.

Spektakl Claude’a Bardouila jest próbą ponownego przeżycia tamtych okoliczności, zmierzenia się z duchem czasów i sprawdzenia jego mocy dziś. Po Factory 2 Krystiana Lupy to kolejna próba wniknięcia w mityczną atmosferę USA lat 70. Tym razem przez życie tyleż intensywne, co krótkie, bo trwające zaledwie 20 lat.

Piotr Gruszczyński

Koproducentem spektaklu jest Centre de Developpement Choreographique Toulouse / Midi-Pyrenees.

Partner

Patroni medialni:

Aktorzy i aktorki

Informacje

  • Reżyseria i choreografia: Claude Bardouil
  • Wykonanie: Magdalena Popławska i Claude Bardouil
  • Scenografia: Nicolas Grospierre, Olga Mokrzycka-Grospierre
  • Kostiumy: Aleksandra Laska
  • Identyfikacja graficzna na podstawie fotografii Nicolasa Grospierre'a
  • Muzyka: Paweł Andryszczyk, Adam Walicki
  • Reżyseria świateł: Katarzyna Łuszczyk
  • Wideo, inspicjent: Łukasz Jóźków
  • Charakteryzacja: Monika Kaleta
  • Asystent reżysera: Adam Kasjaniuk

Claude Bardouil jako aktor pracował u boku Jacques’a Rosnera, z którym grał w sztukach Shakespeare’a: Sen nocy letniej, Makbet i Juliusz Cezar. Z Jean-Pierrem Tailhadem spotkał się na scenie w monologu Le bleu de tes yeux oraz w zbiorowej produkcji Molière ou l’Amour en morceaux. Zetknął się również z takimi osobowościami, jak René Gouzenne, Coraline Lamaison i Christine Gaudichon. U choreografki Rity Cioffi zagrał w spektaklach: Massacre du printemps (2003), Shopping (2004) i Pas de deux (2005). Współtworzył również grupę teatralną Parlez-moi d’amour, w której reżyserował i grał (między innymi Andromacha Racine’a, Elektra Sofoklesa oraz autorskie spektakle Les Innocents i Les Vaniteux). Występował również w spektaklach Compagnie Samuel Mathieu (Us-Band, 2005; Duo 1, 2005 i Duo 2, 2006). Z Krzysztofem Warlikowskim współpracuje od 2010 roku (choreografia do spektakli Koniec oraz Opowieści afrykańskie według Szekspira).

Magdalena Popławska (ur. 1980), aktorka teatralna i filmowa. Absolwentka krakowskiej PWST. Studiowała również w Institut del Teatre w Barcelonie, którego jest stypendystką. Związana była z Teatrem Rozmaitości w Warszawie, gdzie brała udział w projekcie Teren Warszawa. Jako niezależna aktorka współpracowała w wieloma teatrami i grupami twórczymi, głównie warszawskimi. Od 2008 roku jest członkiem zespołu Nowego Teatru w Warszawie.
Za rolę w przedstawieniu Sny Iwana Wyrypajewa została nagrodzona jako najlepsza młoda aktorka na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych 2005. W 2011 otrzymała nagrodę im. Cybulskiego dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Prosta historia o miłości.

Nicolas Grospierre (ur. 1975) jest fotografem architektury, a także artystą posługującym się fotografią jako narzędziem twórczym. Urodził się w Genewie. Dorastał we Francji; w Polsce mieszka od 1999 roku. Zanim zajął się fotografią, studiował nauki polityczne i socjologię w Paryżu i Londynie. Jako fotograf koncentruje się na projektach dokumentalnych, interesuje go również problematyka konceptualna. Jego prace dokumentalne często podejmują wątek pamięci zbiorowej i nadziei wiązanych z modernistyczną architekturą, teraz gdy towarzyszące jej utopie straciły na sile i znaczeniu. Z drugiej strony w swoich konceptualnych pracach artysta prowadzi z widzem grę za pomocą atrakcyjnych, wręcz zmysłowych obrazów oraz instalacji.
Nagrodzony Złotym Lwem na 11 Biennale Architektury w Wenecji w 2008 roku (razem z Kobasem Laksą) za wystawę Polskiego Pawilonu Hotel Polonia. Budynków życie po życiu. Laureat Paszportu Polityki.

Olga Mokrzycka-Grospierre (1976) - scenografka i malarka. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzy duet artystyczny z Nicolasem Grospierre (m. in. wystawa Mauzoleum we współpracy z galerią Raster, 2007). Na polu scenografii wspólpracowała z Moniką Powalisz (m.in. Zazdrość, 2009, W domu, 2008, Planeta, 2008). Była asystentką Małgorzaty Szczęśniak przy spektaklach w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego Krum (2005), Opowieści afrykanskie według Szekspira (2011) oraz Merylin Mongoł w reżyserii Bogusława Lindy (2012), Stephanie Nelson przy spektaklu Makbet 2007 w reżyserii Grzegorza Jarzyny, współpracowała również przy realizacji kostiumów do spektaklu Merylin Mongoł.

W spektaklu wykorzystano następujące utwory muzyczne:

  • My Way muzyka: Claude Francois, Jacques Revaux; słowa: Gilles Thibault
  • Stars muzyka i słowa: Janis Ian
  • ĺI Wanna Be Your Dog muzyka i słowa: David Alexander, Ronald Asheton, Scott Asheton, James Osterberg

Tournee

  • Kraków 12-13 grudnia 2012, Międzynarodowy Festiwal Teatralny Boska Komedia
  • Łódź 11 marca 2013, Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych
  • Tuluza 6-7 kwietnia 2013, Centre de Developpement Choreographique Toulouse/Midi-Pyrenees
  • Szczecin 15 kwietnia 2013, Przegląd Teatrów Małych Form Kontrapunkt
  • Gdynia 3-4 lipca 2013, Festiwal Open’er
  • Monachium 11-13 lipca 2013, Bayerische Staatsoper
  • Liege 29 stycznia 2014, Festival Pays de Danses
  • Paryż 4-8 lutego 2014, Theatre National de Chaillot
     

Nagrody

    • Marzec 2013 XIX Festiwal Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi - nagroda publiczności dla aktorów oraz główne nagrody jury w kategorii Najlepsza Aktorka i Najlepszy Aktor.
    • Kwiecień 2013 Magdalena Popławska zdobyła nagrodę im. Zygmunta Duczyńskiego dla indywidualności artystycznej na Festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie.

Media

    • Joanna Derkaczew, Gazeta Wyborcza
    • Jacek Marczyński, Rzeczpospolita
    • Teatr dla Was, Agata Tomasiewicz
    • Art&Business (PDF, 1,48MB)

Zobacz także

Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera zawierającego informacje handlowe dotyczące Nowego Teatru. Więcej.
Akceptuję treść regulaminu newsletterów Więcej.