Gdy się złoszczę zaciskają mi się ścięgna. Ciało migdałowate pobudza wydzielanie adrenaliny. Czuje gwałtowny przypływ energii. Jestem gotowa do walki. Do rąk spływa mi więcej krwi. Mogłabym chwycić za broń. Serce bije mi szybciej. Źrenice się rozszerzają. Zaczynam się pocić. Gniew sprawia, że chcę krzyczeć, ale często nie pozwala mi mówić. Sprawia, że płonę od środka. Gniew jest emocją emancypacji, a wyzwalanie złości ma katarktyczną moc.

Jak możemy pozwolić sobie wyrazić to, co nie wyrażone, stłumione? Praca z gniewem to praca ze zdolnością ochrony własnych granic, granic własnego ciała i tego czego pragniemy.

W warsztacie skupimy się na pracy z naszym emocjonalnym ciałem i jego uwalnianiem. Będziemy badać nasze ciała i kinestetykę związaną z gniewem. 

Aktywując dolne ośrodki emocjonalno-energetycznego ugruntowania i odczuwania, będziemy pracować z własnymi granicami i ich ekspresją, wyrażać to, co potrzebuje głosu i uwolnienia.

Czym jest głos mojej złości? Uczestnicy będzie pracować w bezpiecznej przestrzeni wyrażania i ekspresji.

Będziemy skupiać się na aktywnej pracy z miednicą, przeponą, gardłem, stopami i dłońmi, dotykanie dźwięku, uwolnieniem wibracji (wargi, głowa, ciało), uwolnieniem kanału (szczęka, język, podniebienie miękkie), wzmocnienie głosu i jego eksploracji (klatka piersiowa, usta, rezonatory zębów, wołanie, triady).

Warsztat jest zaproszeniem do podróży przez doświadczenie żywego i ciągle zmieniającego się terytorium ciała oraz do pracy warsztatowej z anatomią doświadczalną.