Przez długi czas niepublikowana sztuka Staw została napisana przez Roberta Walsera w dialekcie szwajcarsko-niemieckim dla jego siostry Fanny, która ujawniła istnienie tekstu dopiero na krótko przed swoją śmiercią w 1972 roku. Jest to więc utwór prywatny, składający się z ośmiu scen z bardzo realistycznymi postaciami, dialogami i przestrzeniami.

Sztuka, która mimo swej formy może nią nie być, ujawnia się jako pragnienie dialogu i słowa. Sercem tragedii jest udręczone dziecko, które czuje się odrzucone przez matkę i z całkowitej rozpaczy upozorowuje samobójstwo w stawie. Po powrocie do domu obawia się surowej kary, jednak zamiast tego nawiązuje z matką niepokojący, a zarazem miłosny dialog.

Porządek i reguły, ich respektowanie i przekraczanie - te elementy wydają się być głównym przedmiotem uwagi i źródlem inspiracji w dziełach Walsera. W spektaklu Gisèle Vienne wydaje się dzielić te same przyjemności i uznawać podobne reguły gry, co autor tekstu. Sztuka staje się światem nakładających się na siebie rytmów i linii czasowych, które czasami są ze sobą sprzeczne. Te wielowarstwowe manipulacje znaczeniem i czasem podważają pozorny porządek spektaklu, sugerując chaos, który w innym wypadku mógłby niepokoić.

L'Étang / Staw to dramat rodzinny, wyróżniający się na tle twórczości Roberta Walsera (1878-1956): jest to tekst prywatny, który młody pisarz ofiarował swojej siostrze i zarazem jedyny, jaki napisał w szwajcarskim języku niemieckim.

Staw to historia chłopca, który czuje się niekochany przez matkę i w chwili największej rozpaczy udaje, że popełnia samobójstwo, by doświadczyć jej miłości po raz ostatni. O jakich problemach opowiada ta historia? Co rozgrywa się między wierszami i na scenie? Jakie są różne poziomy języka – od narracji po słowa, sformułowane lub nie – które kształtują naszą percepcję, rozumienie i wymianę myśli? Te pytania, które od dawna leżą u podstaw twórczości Gisèle Vienne, urzeczywistniają się w tekście Roberta Walsera i strategii inscenizacyjnej. Adèle Haenel i Ruth Vega Fernandez wcielają się odpowiednio w jedną i dwie postaci, użyczając jednocześnie głosu pozostałym. Kilka poziomów postrzegania realności i czasowości, wewnętrzności i zewnętrzności, współistnieje ze sobą na scenie. Badając modele teatru i rodziny, Staw w sposób szczególny porusza kwestię wspólnej reprezentacji norm społecznych i tego, co widzimy, jednocześnie wstrząsając istotnymi aspektami rzeczywistości.

Spektakl został stworzony ku pamięci wieloletniej współpracowniczki Gisèle Vienne — Kerstin Daley Baradel, zmarłej w lipcu 2019 roku aktorki, z którą, we współpracy z zespołem, tak intymnie rozwijał się niniejszy projekt.

Gisèle Vienne jest francusko-austriacką artystką, choreografką i reżyserką. Po ukończeniu studiów filozoficznych studiowała lalkarstwo w Ecole Supérieure Nationale des Arts de la Marionnette. Regularnie współpracuje m.in. z pisarzem Dennisem Cooperem. W ciągu ostatnich 20 lat jej prace były prezentowane w Europie i regularnie wystawiane w Azji i Ameryce, m.in. I Apologize (2004), Kindertotenlieder (2007), Jerk (2008), This is how you will disappear (2010), LAST SPRING: A Prequel (2011), The Ventriloquists Convention (2015) we współpracy z Puppentheater Halle oraz Crowd (2017). W 2020 roku stworzyła wraz z Etienne Bideau-Rey czwartą wersję Showroomdummies w Rohm Theater Kyoto, pierwotnie powstałą w 2001 roku. Gisèle Vienne często wystawiała swoje fotografie w muzeach, m.in. w nowojorskim Whitney Museum, Centre Pompidou, Museo Nacional de Bellas Artes de Buenos Aires. Wraz z Dennisem Cooperem, Peterem Rehbergiem i Jonathanem Capdevielle wydała dwie książki: JERK / Through Their Tears oraz 40 PORTRAITS 2003-2008, we współpracy z Dennisem Cooperem i Pierre'em Dourthe w lutym 2012 roku. Jej prace zaowocowały różnymi publikacjami, a oryginalna muzyka z jej pokazów – kilkoma albumami. Jej najnowszy spektakl L'Etang / Staw oparty na sztuce Roberta Walsera Der Teich powstał w listopadzie 2020 roku w TNB w Rennes.