Gościnnie: Dźwięk, Justyna Banaszczyk/FOQL

Międzynarodowy Festiwal Nowa Europa. Zbliżenia

Wystawa towarzysząca głównemu programowi Festiwalu Nowa Europa. Zbliżenia.

Foyer Nowego Teatru Wstęp wolny
abstrakcyjne koliste plamy, dominuje kolor różowy, szary, zielony, pomarańczowy

Wystawa towarzysząca głównemu programowi Festiwalu Nowa Europa. Zbliżenia.

Foyer Nowego Teatru Wstęp wolny

Endgame Karaoke Sp. z o. o. | Justyna Banaszczyk/FOQL

Główny bohater filmu „Dekoder” Muscha’y pracuje w barze z burgerami. Jego życie wypełnia jedynie zapach spalonego mięsa, dopóki nie dokonuje zaskakującego odkrycia: zmieniając przyjemną muzykę w restauracji na industrialny noise, może wywołać zamieszki, a nawet rewolucję przeciwko zbliżającej się groźnej sile. 

Fantazja o muzyce industrialnej jako radykalnym proteście wobec patriarchalnej opresji pojawia się w pracy Justyny Banaszczyk (FOQL), pierwszej uczestniczki wystawy „gościnnie: Dźwięk”, towarzyszącej pokazom spektaklu Markusa Orhna „Trzy epizody z życia”. 


Trzy wiatraki, umieszczone we foyer teatru, zbierają dźwięki otoczenia, przetwarzają je i oddają widzom w formie dziwacznej kompozycji, psychodelicznego doświadczenia utrzymanego w trashowej estetyce cut up. Artystka tworzy pracę formalnie nawiązującą do tzw. muzyki funkcjonalnej (Muzak, ale także muzyka marketingowa, windowa czy muzyka tła), która rozprowadzana drogą kablową w barach czy sklepach miała nie tylko zwiększać wydajność pracujących, ale również wprawiać klientów w nastrój efektywnych zakupów. Muzak dla Banaszczyk to także metafora patriarchalnego dźwięku i narracji, oficjalnie obowiązującego szablonu, wypełniacza, a raczej zagłuszacza innych głosów, a tym samym innych (niż męskie) doświadczeń. Kobiecy głos, funkcjonujący w przestrzeni publicznej, jak intruz, hałas lub zanieczyszczenie, jest w kompozycji natrętnie powracającym nieskładnym refrenem, którego nie sposób nie usłyszeć. W złości, gniewie i zrezygnowaniu dźwiękowego zapętlenia odbija się przecież wiele współczesnych kobiecych historii, bo jak pisze Anne Carson: każdy dźwięk, który wydajemy, to w pewnym stopniu autobiografia.

Głosu użyczyła: Edka Jarząb

gościnnie: Dźwięk skupia się na pracach współczesnych polskich artystek i artystów, dla których działania performatywne lub para-performatywne stanowią główny przedmiot zainteresowania w praktyce artystycznej (choć mogą być one realizowane w nieoczywisty sposób).

Zaproszeni do współpracy przy gościnnie: Dźwięk twórcy przygotowali nowe dźwiękowe prace, które tematycznie lub formalnie odnoszą się do wybranego spektaklu teatralnego: stanowią artystyczną odpowiedź, poruszają podobne zagadnienia lub proponują inne spojrzenie. Takie zbliżenia pozwolą czytać (słuchać) poszczególne realizacje w kontekście teatru lub poza nim, jako osobne utwory. Ciało, pozornie jedynie zredukowane do dźwięku, staje się punktem wyjścia dla wszystkich realizacji.

Artystki i artyści przyglądają się człowiekowi wobec dynamicznie zachodzących zmian klimatycznych, społecznych czy ekonomicznych oraz wynikających z nich konsekwencji: obalania struktur władzy czy negocjowania istniejącego porządku. Każda kompozycja zaczyna się od fizycznego działania i stanowi jego zapis, powidok lub efekt. Od nagrań terenowych, przez dźwiękowe kolaże, klubowe eksperymenty, po poezję słowa mówionego. Ciało, które słucha i jest słyszane.  

Rozciągnięta w czasie wystawa będzie dostępna dla słuchaczy w różnych punktach Nowego Teatru. Następujące po sobie w czasie pojedyncze instalacje dźwiękowe pojawią się w każdym tygodniu poprzedzającym premierę spektaklu, do którego się odnoszą. 

Justyna Banaszczyk – artystka działająca w obrębie eksperymentalnej muzyki elektronicznej i około~tanecznej, a także twórczyni słuchowisk, muzyki filmowej i muzyki do gier. W jej utworach pobrzmiewają echa IDM-u i industrialu, ale najważniejszym czynnikiem jest rytmiczna i brzmieniowa inwencja oraz ciągła eksperymentacja, co ma odzwierciedlenie w jej występach na żywo, które w dużej mierze są improwizowane. FOQL współtworzy również noise’owy duet Mother Earth’s Doom Vibes z performerką i artystką dźwiękową Edką Jarząb. Czasem sięga po gramofony i magnetofony czterośladowe, by jako Głupiec grać kolaże dźwiękowe i mixtape’y. Bardzo aktywnie współtworzyła kolektyw Oramics (2017-2019), który za cel obrał promowanie równości i działalność edukacyjną na scenie elektronicznej i klubowej. Jednym z największych sukcesów kolektywu było wydanie charytatywnej składanki “Total Solidarity”, która trafiła do mediów na całym świecie. Justyna współprowadzi kasetową wytwórnię Pointless Geometry, która wydaje eksperymentalną muzykę elektroniczną z Europy Środkowej i Wschodniej i jest zaangażowana w tworzenie Radia Kapitał, pierwszego radia społecznościowego w Polsce. Główną osią jej filozofii jest budowanie lokalnych scen, w opozycji do skorumpowanych i rozbuchanych przez kapitał i ideę zysku scen zawłaszczanych przez duże marki. Artystka SHAPE Platform 2020. Stypendystka MKiDN oraz Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS.

Program wystaw: 

14-19.09 Justyna Banaszczyk/FOQL skomentuje spektakl Trzy epizody z życia Markusa Öhrna

28.09-4.10 Gregor Różański odniesie się do spektaklu Imaginary Europe Olivera Frljića

13-19.10 Kem zainspiruje się wideo instalacją Driesa Verhoevena Wstydliwe widoki

2-8.11 Przemysław Branas przygotuje dźwiękową wypowiedź o Farm Fatale Philippa Quesne

30.11-5.12 Zorka Wollny weźmie na warsztat I love you, Goodbye autorstwa Gob Squad

Informacje

Kurator: Michał Grzegorzek
Wykonawcy: Justyna Banaszczyk/FOQL, Gregor Różański, Kem, Przemysław Branas, Zorka Wollny

Festiwal sfinansowany z budżetu Miasta St. Warszawy

Zobacz także

Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera zawierającego informacje handlowe dotyczące Nowego Teatru. Więcej.
Akceptuję treść regulaminu newsletterów Więcej.