Performerzy, przedstawiciele różnych pokoleń, spotykają się, by – w społeczeństwie, w którym dominacja indywidualizmu sprzyja dystansowaniu i separacji – przywrócić należne miejsce… tarciu.
Sophia Rodriguez pragnie zachęcić do konfrontacji ze sprzecznościami, dzielenia się tym co uzgodnione i tym, co rodzi nieporozumienia, do mieszania tożsamości, historii, myśli, lęków i pragnień. Friction jest narzędziem prowadzącym do indywidualnej i zbiorowej transformacji; zasobem, którym można się wymieniać i przekazywać sobie w ramach dynamiki daru i kontr-daru. Pozwala sięgnąć głębiej, podjąć ryzyko. Daje odwagę, bez której nie powstałaby iskra.

Tarcie występuje na przykład wtedy, gdy pocieramy dwa kawałki drewna, aby rozniecić ogień. Ale oznacza również kłótnię i wyczuwalne napięcie. Wenezuelska tancerka, piosenkarka i artystka cyrkowa Sophia Rodriguez uważa, że stopniowo zanika ono w społeczeństwie. Zwłaszcza w kapitalizmie, który stawia jednostkę ponad społecznością, preferując separację i dystans, które eliminują tarcie.

Według Rodriguez i jej performerów tarcie jest niezbędne, by powstało poczucie przynależności do grupy. Konieczne, by pomiędzy przeciwstawnymi siłami zaszła dynamika dawania i brania. Dlatego w spektaklu przywracają tarcie, które nie stanowi problemu do rozwiązania, a jest źródłem transformacji, które należy pielęgnować.

Na scenie zobaczymy międzypokoleniową obsadę performerów w wieku od 25 do 65 lat oraz zespół dziecięcy. Artyści pochodzą z różnych kultur. Poprzez ruch, śpiew i muzykę próbują odkryć współczesne znaczenie zjawiska tarcia.

Sophia Rodriguez (ur. 1984) – aktorka, tancerka i choreografka. Studiowała cyrk, taniec i teatr w Wenezueli (Universidad Experimental de las Artes), na Kubie (Cuban National Circus School) i w Szwajcarii (Accademia Dimitri). Na jej twórczość artystyczną duży wpływ miała wieloletnia trajektoria warsztatów i wymian z Davidem Zambrano. Jako performerka, Rodriguez otrzymała stypendium ImpulsTanz DanceWeb w 2013 roku pod kierunkiem Ivo Dimcheva i występowała m.in. z Ayelen Parolin, DE MAAN i Siamese Cie. Wraz z Michą Goldbergiem zrealizowała spektakl The Primal Money Scream (2014, CAMPO), zakwalifikowany do kategorii Young Work w Theater Aan Zee i The Garden Laboratory (2015, CAMPO). Od 2020 roku jest zaangażowana w Ne mosquito pas, projekt Simona Van Schuylenbergha. Wzięła również udział w spektaklu opery współczesnej A Revue (2020) Benjamina Abla Meirhaeghe (Toneelhuis). Kontynuowała współpracę z Meirhaeghe opracowując choreografię do Madrigals (2022). Była również odpowiedzialna zarówno za coaching, jak i wykonanie spektaklu A Bigger Thing (2022) Lisi Estaras dla Opera Ballet Vlaanderen.
W swojej twórczości wykorzystuje fizyczny performans, głos i improwizację jako elementy składowe energetycznych i feministycznych dzieł. W 2019 roku stworzyła Ostentację, projekt o znaczeniach, jakie nadaje (kobiecym) ciałom kapitalistyczne społeczeństwo. To imponujące solo zostało wybrane na Batârd Festival oraz na odwołane edycje NEXT festival i ImpulsTanz w 2020 roku. W listopadzie 2023 roku najnowsze dzieło Sophii FRICTION miało premierę na Toneelhuis w Antwerpii (Belgia) oraz na festiwalu NEXT i spotkało się z dużym sukcesem.

Ostrzeżenia: nagość, treści erotyczne