Pięć strachów na wróble tęskni za ptakami, które zniknęły. Skoro stały się bezrobotne, strachy zajmują się tworzeniem własnej stacji radiowej, rozmawiając o możliwych audycjach, które mogłyby przygotować. Może coś o genetycznie modyfikowanych marchewkach? A może temat przemocy i okrucieństwa? A jeszcze lepiej byłoby postraszyć sąsiada, który zatruwa glebę za pomocą środków owadobójczych. Znany z innowacyjnej scenografii francuski artysta Philippe Quesne stworzył wieczór teatralny pełen zarówno magii, jak i ironii. Opowieść jest melancholijna, ale doprawiona nutką aktywizmu, delikatna i jednocześnie katastroficzna. Wśród sztucznej, białej scenografii znajdziemy bele słomy – są reliktami z dawnego świata, czyli naszej rzeczywistości. W przyszłości pozbawionej ludzkich istot, którą poznajemy w Farm Fatale, śpiew ptaków jest dostępny tylko w formie nagrania. Naiwne piękno i uderzająca niewinność tych nagrań wzbudza daremną nostalgię za dziewiczymi krajobrazami. Bieżące sprawy ekologiczne i polityczne stają się delikatną poezją.

Philippe Quesne – (ur. 1970) reżyser i scenograf teatralny i operowy. W 2003 założył grupę o nazwie Vivarium Studio, skupiającą aktorów, plastyków i muzyków. Tworzy i reżyseruje spektakle w przestrzeniach o charakterze „wiwarium”, służących obserwacji ludzkich mikrokosmosów. Od 2014 dyrektor teatru Nanterre-Amandiers. Charakterystyczną cechą teatru Quesne’a jest równouprawnienie scenografii wobec innych elementów spektaklu – aktorów czy samego performansu. To teatr, w którym kontempluje się obrazy. Quesne nazywany jest wielkim czarodziejem teatru, który w ostatnich latach stał się jednym z ulubionych gości europejskich festiwali teatralnych.