Spektakl inspirowany Przebudzeniem wiosny Wedekinda oraz erotyczną powieścią  E.L. James 50 twarzy Greya. Powstał w udziałem gości z tanecznej, performatywnej i teatralnej sceny Berlina.
Oparty na utopijnych modelach edukacji Wedekinda, traktuje scenę jako instytucję edukacyjną, a She She Pop oraz ich goście formują jeden z wydziałów.

Na dwóch dużych panelach, na których wyświetlane są przenikające się obrazy, aktorzy – starzy i młodzi, dzieci, kobiety i mężczyźni – rozgrywają serię spotkań. Ujawnione w potwornych lub prostych reprezentacjach, ciągle zmieniających się pozach, różne pokolenia i płcie, prawdziwe ciała i fantastyczne figury. Doświadczeni starsi stoją obok niewinnych młodych lub odwrotnie: żadna pozycja nie jest bezpieczna i nikt nie ma niekwestionowanej wiedzy.

Doświadczanie seksu stale się zmienia – jest historyczne, polityczne, biograficzne i uwarunkowane określonymi kontekstami. Nawet najbardziej prywatne deklaracje o pragnieniu, reprodukcji, specyfice płci itp. są ideologiczne, to zasłona dymna, banał, nuda lub fikcja.

Przekazywanie wiedzy jest formą penetracji, po prostu jedną z kolejnych sprośnych seksualnych gier spośród wielu innych. Jednak pomimo wszystkich tych wątpliwości i niepokojów, edukacja seksualna jest wciąż niezbędna. Czym jest sex? Co czyni kobietę kobietą? A mężczyznę – mężczyzną? Co wie dziecko?

Pan-pokoleniowi nauczyciele w 50 odcieniach wstydu dojrzeli do tego wyzwania. Performerzy wykorzystują swoje ciała oraz nagromadzony wstyd fizyczny jako materiał wizualny.   

50 odcieni wstydu dotyczy tworzenia, przeglądania, modyfikowania i reinterpretacji obrazów: ideałów i norm, zbiorowego i indywidualnego pragnienia, obrazów jako konkretnych przykładów oraz jako pornografii, karykatury i subwersywnego kolażu. Razem z zaproszonymi gośćmi, She She Pop pracują nad nowym formatem teatralnym.

Celem jest porzucenie indywidualnych ograniczeń ciała, wieku, płci, wstydu i ciężko wywalczonej tożsamości seksualnej, aby połączyć się w nowy, zbiorowy wizerunek ciał, na żywo przed kamerą. Każdy i każda z nas, bez względu na wiek, jest naiwny pomimo całego doświadczenia i musi uczyć innych. Każdy z nas może naśladować, parodiować i penetrować drugiego. Rezultatem jest ars erotica na scenie - połączenie współczesnej książki obrazkowej dotyczącej edukacji seksualnej i późnośredniowiecznego tańca śmierci.