Ostatni

Romuald Krężel

Nie wyobrażajmy sobie teatru za sto lat. Spróbujmy odpowiedzieć na pytanie, dlaczego nasza wyobraźnia nie sięga zbyt daleko w przyszłość.

Premiera: 15.02.2019 Czas trwania spektaklu: 1 godzina

Nie wyobrażajmy sobie teatru za sto lat. Spróbujmy odpowiedzieć na pytanie, dlaczego nasza wyobraźnia nie sięga zbyt daleko w przyszłość.

Premiera: 15.02.2019 Czas trwania spektaklu: 1 godzina

Dlaczego z przerażeniem snujemy teorie o życiu na Ziemi za ćwierć wieku, czemu paraliżuje nas myśl o pojutrze? I czemu sztuka ma problem z opowiadaniem o najbardziej palącej zmianie, która dzieje się na naszych oczach – czyli o zmianie klimatycznej?

Potrafimy pomyśleć o niedźwiedziu polarnym dryfującym na roztapiającej się krze, ale trudno nam wyobrazić sobie świat bez gospodarki opartej na węglu. Jesteśmy w stanie zwizualizować sobie morze plastiku, ale nie widzimy przyszłości bez ropy naftowej. W naszej kulturze potrzeba nowych opowieści, którymi tłumaczymy sobie świat: takich, które w odróżnieniu od dotychczasowych nie będą nastawiać nas przeciwko sobie i przeciwko Ziemi. – mówiła Naomi Klein 11 listopada 2016 roku, odbierając nagrodę Sydnejskiej Fundacji Pokojowej. Nadszedł czas, żeby teatr wziął na siebie odpowiedzialność za tworzenie właśnie takich opowieści.

Spektakl w ramach projektu Teatr 2118.

Aktorzy i aktorki

Informacje

  • Reżyseria: Romuald Krężel
  • Dramaturgia: Agnieszka Jakimiak
  • Wizualizacja, scenografia: Monica Duncan
  • Muzyka: Bartek Borowiec
  • Kostiumy: Maria Duda
  • Kurator projektu Teatr 2118: Tomasz Plata

Występują:

  • Ewelina Pankowska,
  • Bartosz Bielenia
  • Jan Sobolewski

Podczas pracy nad spektaklem twórcy korzystali z praktyki choreograficznej Alice Chauchat Togethering (www.alicechauchat.net) oraz inspirowali się książką Donny Haraway Staying with the Trouble: Making Kin in the Chthulucene.

W spektaklu wykorzystano następujące utwory muzyczne:

  • Ostatni muzyka i słowa: Edyta Bartosiewicz

O cyklu Teatr 2018: 
Jak wyobrażasz sobie teatr za 100 lat? W ramach cyklu 2118 na to pytanie odpowiedzą artyści nowej fali polskiego teatru: Anna Karasińska, Ania Nowak, Wojtek Ziemilski i Romuald Krężel. Ich spektakle są projektami odległej przyszłości – teatralnej, ale i pozateatralej. Niejako z definicji twórcy stają wobec konieczności zaprojektowania nie tylko teatru XXII wieku, ale również społecznego otoczenia, w którym ów teatr będzie funkcjonował. Wyobraźnia artystów ograniczona jest jednym zastrzeżeniem: w ramach cyklu zakazane jest używanie słowa utopia. 2118 ma służyć wymyślaniu tego, co możliwe, a nie tego, co utopijne. Na początku XX wieku podobny trud podjęli wizjonerzy pierwszej awangardy: wymyślili coś, czego jeszcze nie było. Nadszedł czas, by powtórzyć ich gest. 2118 to także refleksja na temat naszej pamięci, jej mechanizmów, ukrytych motywacji. Co z naszej współczesności zostanie zapamiętane za sto lat? Czy my sami będziemy zapamiętani? Tomasz Plata

Media

Zobacz także

Wyrażam zgodę na otrzymywanie newslettera zawierającego informacje handlowe dotyczące Nowego Teatru. Więcej.
Akceptuję treść regulaminu newsletterów Więcej.