A week before Mary Magdalene Festival in 1518, Frau Troffea left her house through the courtyard and, unexpectedly for herself, began to dance frantically in one of the narrow Strasbourg streets. She danced all day and late into the evening, and even all night long. On the third day of this crazy dancing, she was at the stage of extreme exhaustion, shoes soaked in blood,  but she could not stop. Finally, her contagious dance swept through the city, causing a dance epidemic that brought about many victims. 

Diving into Frau Troffea’s story, the performer talks about his own experience of traumatic obsession and relentless search for freedom that seems painful and fatal. Through the shock caused by separation from his home and his past, absorbed by his forced emigration from Belarus and the search for himself, he dissolves completely in the attractive Berlin rave culture. The magnetism of techno brings in the external and internal transformation of the party-goer: the new freedom of communication and movement he experiences under significant dopings-driven stress. Speeding up, the performer loses and regains the quality of movement, observes bodily reactions, captures critical heartbeat indicators. This action, both physiological and poetic, reveals various artistic dimensions. Through  intense body ceremony, a story of an entire country's disease and the obsessive search for the cure of freedom is told.

BY: 

За тыдзень да фэсту ў гонар Сьвятой Марыі Магдалены ў 1518 годзе фрау Трафэя выйшла са свайго дому праз задні  двор і нечакана для сябе самой пачала апантана танчыць на адной з вузкіх вулачак Страсбургу. Яна танчыла ўвесь дзень з ранку да позьняга вечара і ўсю ноч запар. На трэці дзень гэтых шалёных рухаў  яна была цалкам зьнясіленая, пантофлі набрынялі крывёю, але спыніцца яна не магла.  Нарэшце яе заразьлівы танец ахапіў увесь горад, выклікаўшы танцавальную эпідэмію, якая прынесла шмат ахвяраў.

Занураючыся ў гісторыю фрау Трафэі, выканаўца распавядае пра ўласны вопыт траўматычнай апантанасьці і бясконцых пошукаў свабоды, якія падаюцца балючымі і фатальнымі. Праз шок, выкліканы растаньнем з домам і са сваім мінулым, паглынуты прымусовай эміграцыяй зь Беларусі і пошукамі сябе, ён цалкам растае ў прыцягальнай бэрлінскай рэйв-культуры. Магнэтызм тэхна прыводзіць да зьнешняга і ўнутранага пераўтварэньня тусоўшчыка, новай свабоды стасункаў і перамяшчэньня, якую ён зьведвае ў выкліканым ужываньнем допінгу стрэсе. Паскараючыся, выканаўца губляе і аднаўляе якасьць рухаў, назірае за рэакцыямі цела, фіксуе крытычныя паказчыкі біцьця сэрца. Гэтае дзеяньне, як фізіялягічнае, так і паэтычнае, раскрывае розныя мастацкія вымярэньні. Праз інтэнсіўную цырымонію цела распавядаецца гісторыя хваробы цэлай краіны і апантаных пошукаў лекаў ад свабоды.